Профессиональная этика журналиста как теоретическое требование телевидения : на примере информационных программ телевидения ВВС (персидская) и Телевидения ИРИ

• Автор: Лейла Кианпур
• Шифр специальности: 10.01.10
• Научная степень: Кандидатская
• Год защиты: 2012
• Место защиты: Душанбе
• Количество страниц: 184 с.

донишгоди миллим тодикистон
Ба хукми дастнавис
ЛЕЙЛА КИАНПУР
ЭТИКАИ КАСБИИ ЖУРНАЛИСТ ХДМЧУН ТАЛАБОТИ НАЗАРИЯВИИ ТЕЛЕВИЗИОН
(дар мисоли барномахри иттилоотии телевизиони ВВС (форси) ва Телевизиони Думхурии исломии Эрон)
10.01.10-журналистика
РИСОЛА
БАРОИ ДАРЁФТИ ДАРАДАИ ИЛМИИ НОМЗАДИ ИЛМОИ
ФИЛОЛОГИЯ
Рохбари илми: номзади илмх,ои филология Гулов Сангин
ДУШАНБЕ-2012
Мундарича
Мукаддима
Боби I. Шинохти ахлокд касбй дар журналистикаи муосир
I. 1. Мафхуми ахлок, дар тахдикд олимон
I. 2. Таърихчаи тадвини усули ахлоки х,ирфай
I. 3. Вобастагии хабар аз меъёрхри ахлоди касбй
Боби 11. Риояи меъёрхри ахлоки касбй дар телевизион
II. 1. Таъсири меъёрхри ахлоди касбй дар Телевизиони Эрон
11. 2. Телевизиони ВВС (форсй) ва муаммохри ахлокр касбй
Хулоса
Руйхати адабиёт ва манбаъ

МУКАДДИМА
Мухимияти мавзуъ, Меъёрхои ахлок;и касбии журналист дар замони муосири чахонишавй аз пахлухои хеле мухими фаъолияти журналистй ба шумор рафта, бозгуи фарханг, маърифат ва масъулияти касбии сохибкасбони ин соха ба хисоб мераванд. Барой х,ар як чомеа ва ё кишвар арзишхои ахлокД аз дидгоххои гуногун баррасй ва мавриди истифода карор мегиранд. Ва ин арзишхо ховии таъриху тамаддун ва сатхи маърифати чомеа мебошанд. Дар баробари ин умумиятхое миёни ин арзишхо ва дидгоххо ба мушохида мерасад. Бахусус дар самти риоя ва эхтироми арзишхои умумибашарй, хакда дастрасй ба иттилоъ, ва амсоли ин аксаран диди муштараке мавчуд аст.
Дар ибтидои карни 21 даврони пуршитобе огоз шуд. Давроне, ки на танхо дониш ва иттилоот мехвар ва мадори тахвили он аст, балки равиши идора ва корбурди иттилоот пешбарандаи равандест, ки тамоми пахдухои зиндагии фардй ва ичтимоиро дар бар гирифтааст. Марзхо ва омилхои муайянсози пешин чойи худро ба унсурхои навин супурдаанд. Мафхумхо доимо дар асари татйир ва тафсир нав мешаванд.
Асри иртибототи маонй тарзхои гуногуне дорад, агар бо руйкарди хирадмандона ба он нигариста шавад, метавонад фурсатхои нав дар баробари инсон кушояд ва агар бар мадори манфиатталабй бошад, чизе чуз сиёхй ва завол дар пай надорад. Асри иттилоот зистан дар дунёи расонае шудан аст, ки ахлокд касбии расонай бо завобити хирфаиро барои фаъолиятхои мустамар, хадафманд ва низомманд дар хавзаи расонахо, аами аз пажухиш ва накд, журналистикаи телевизионй, радиой, матбуот ва интернет, барномасозй ва гайра зарурй менамояд, ки он завобит баёнгари вазифахои хирфай ва навъи рафтори расона ва дастандаркорону маводи он ва хар мутахассиси иртиботот аст ва талош мекунад, то робитаи байни расонаву аудитория ва омилхои онро нисбат ба хам таъйин кунад. Дар касбхое, ки мутахассис посухгуйи аъмоли худ баробари мурочеъ буд, вучуди коидахое барои кор зарурй менамуд.

танг ва борик шудааст, айният дар чараёни мутаорифи тавлид ва интишори хабар амалан пинхон мемонад.
Падидаи печидатаре, ки бар чорчуби мутаорифи хакикатгарой таъсир гузошта, ифшогарй аст. Ифшогарй умуре аст, ки дар ду сурат, маъно ва дихдти сахех хохад дошт. Нахуст ин ки ба лихози назарй чорчубе барон баёни х,адидат дошта бошад ва дуввум ин ки ба лихози амалй бо хдсосият вокеьнигарона нисбат ба пушишхои хабар амал кунад.
Дарводеъ ба чойи Фарукостин ва ё тахвили мавзуъхои ичтимой дар расонахо ба масоили молй ва идорй, ки сиёсатмадорон ба он су тамойил доранд, масъулияти ичтимой иктизо мекунад, ки расонахои хабарй ба жарфои руйдодхо таваччух кунанд ва тафовутхоро ошкор ва ифшо намояд ва хонандагон ва бинандагонро кодир созанд мавзухои асосиро худ бишиносанд.
Танвии фархангй. Имруз забондои бумй ва гароишхои давмй дар раванди чахонй шудан, мавкеи чадиде ёфтаанд ва руйкардхои бунёдгароёнаи маздабй низ дар дар саросари чахон барчаста шудаанд. Дар ин шароит руйкарди чахонгарой, ки як мавзуи голиб пас аз чанги сард ба хисоб меояд, ба унвони як манбаи чадиди эътибори ичтимой, хамаи ниходхои ичтимой, аз чумла расонахоро тахти таъсир кдрор додааст. Дар баробари худогохихои к,авмй ва дар раванди тавсияи касратгароии фархангй ба чолиш кашида мешавад.
Дар ин чолиш, масъулияти ичтимой гушае аз ахлоки фардгароёнаи хукукиро нисбат ба «хайри муштарак» барчаста мекунад, ки дар он даламрави умумй арсаи мутанавй аз чавомеъ кобили ташхис буда ва касратй аз чахонбинихои кавмиро барон шаклдихй ба пайвандхои ичтимой мепазирад (128. 156-160).
Бар ин асос, демократия мафхум ва ахамияти чадиде меёбад ва гуфта мешавад, ки демократхо замоне, ки дар шиносии гуруххои ташкилдихандаи худ шикает мехуранд, мумкин аст ба табъиятхои ахлодй дардисарсозй дучор шаванд. Дар ин шароит ахлоки расона